Nie zawsze jemy tylko po to, by zaspokoić fizyczny głód. Wielu z nas zwraca się również o jedzenie w celu zapewnienia sobie wygody, odprężenia lub nagradzania siebie. A kiedy to robimy, sięgamy po śmieciowe jedzenie, słodycze i inne pocieszające, ale niezdrowe jedzenie. Gdy czujesz się przygnębiony, możesz sięgnąć po kufel lodów, zamówić znudzoną lub samotną pizzę albo po stresującym dniu w pracy przejechać się samochodem. Jedzenie emocjonalne to jedzenie, które poprawia samopoczucie, a nie żołądek. Niestety, jedzenie emocjonalne nie rozwiązuje problemów emocjonalnych. W rzeczywistości zwykle sprawia, że czujesz się gorzej. Potem pozostaje nie tylko pierwotny problem emocjonalny, ale także czujesz się winny z powodu przejadania się.
W TYM ARTYKULE
Cykl emocjonalnego jedzenia
Od czasu do czasu używanie jedzenia jako pick-me-up, nagrody lub do świętowania niekoniecznie jest złą rzeczą. Ale kiedy jedzenie jest twoim głównym mechanizmem radzenia sobie z emocjami – gdy twoim pierwszym impulsem jest otwieranie lodówki, gdy jesteś zestresowany, zdenerwowany, zły, samotny, wyczerpany lub znudzony – utkniesz w niezdrowym cyklu, w którym prawdziwe uczucie lub problem jest nigdy nie adresowane.
Głodu emocjonalnego nie można zaspokoić jedzeniem. W tej chwili jedzenie może być przyjemne, ale uczucia, które wywołały jedzenie, nadal istnieją. I często czujesz się gorzej niż wcześniej z powodu niepotrzebnych kalorii, które właśnie spożyłeś. Pokonałeś siebie za zepsucie i brak większej siły woli.
Wzmacniając problem, przestajesz uczyć się zdrowszych sposobów radzenia sobie z emocjami, masz coraz trudniejszy czas kontrolowania swojej wagi i czujesz się coraz bardziej bezsilny zarówno w stosunku do jedzenia, jak i swoich uczuć. Ale bez względu na to, jak czujesz się bezsilny wobec jedzenia i swoich uczuć, można dokonać pozytywnej zmiany. Możesz nauczyć się zdrowszych sposobów radzenia sobie z emocjami, unikać wyzwalaczy, podbić apetyt, a wreszcie położyć kres emocjonalnemu jedzeniu.
Różnica między głodem emocjonalnym a głodem fizycznym
Zanim uwolnisz się od cyklu emocjonalnego jedzenia, musisz najpierw nauczyć się odróżniać głód emocjonalny od fizycznego. Może to być trudniejsze, niż się wydaje, zwłaszcza jeśli regularnie używasz jedzenia, aby poradzić sobie ze swoimi uczuciami.
Głód emocjonalny może być potężny, więc łatwo go pomylić z głodem fizycznym. Są jednak wskazówki, których możesz szukać, aby rozdzielić głód fizyczny i emocjonalny.
Nagle pojawia się głód emocjonalny. Uderza cię natychmiast i wydaje się przytłaczające i pilne. Z drugiej strony głód fizyczny pojawia się stopniowo. Chęć jedzenia nie jest tak straszna, ani nie wymaga natychmiastowej satysfakcji (chyba że nie jesz przez bardzo długi czas).
Głód emocjonalny pragnie żywności zapewniającej komfort. Kiedy jesteś głodny fizycznie, prawie wszystko brzmi dobrze – w tym zdrowe rzeczy, takie jak warzywa. Ale emocjonalny głód pragnie fast foodów lub słodkich przekąsek, które zapewniają natychmiastowy pośpiech. Masz ochotę na sernik lub pizzę i nic więcej nie da.
Głód emocjonalny często prowadzi do bezmyślnego jedzenia. Zanim się zorientujesz, zjadłeś całą torbę z frytkami lub cały kufel lodów, nie zwracając na to uwagi ani nie ciesząc się w pełni. Kiedy jesz w odpowiedzi na fizyczny głód, zazwyczaj jesteś bardziej świadomy tego, co robisz.
Głód emocjonalny nie jest zaspokojony, gdy jesteś pełny. Ciągle chcesz coraz więcej, często jesz, dopóki nie poczujesz się nieswojo. Z drugiej strony fizyczny głód nie musi być wypełniony. Czujesz się usatysfakcjonowany, gdy twój żołądek jest pełny.
Głód emocjonalny nie znajduje się w żołądku. Zamiast warczenia brzucha lub bólu w żołądku, odczuwasz głód jako pragnienie, którego nie możesz wydostać się z głowy. Koncentrujesz się na konkretnych teksturach, gustach i zapachach.
Głód emocjonalny często prowadzi do żalu, poczucia winy lub wstydu. Kiedy jesz, aby zaspokoić głód fizyczny, nie czujesz się winny ani zawstydzony, ponieważ po prostu dajesz swojemu ciału to, czego potrzebuje. Jeśli czujesz się winny po jedzeniu, to prawdopodobnie dlatego, że wiesz głęboko, że nie jesz z powodów żywieniowych.
